Υπάρχουν στιγμές που το φως ξεχύνεται ανεμπόδιστο, γεμίζοντας τα πάντα με διαύγεια και άλλες που η σκιά κρύβει αλλά και αποκαλύπτει.
Πάντα με γοήτευε αυτή η εναλλαγή.
Όχι μόνο στη ζωγραφική αλλά και στη ζωή.
Στη ζωγραφική μου, το φως και η σκιά δεν παλεύουν μεταξύ τους.
Συνομιλούν.
Το ένα αναδεικνύει το άλλο.
Το ένα γεννά το άλλο!
Μα και στο θέατρο, όπως γνωρίζει καλά η Αναστασία ως ηθοποιός, έργο χωρίς αυτή τη «συνομιλία» δεν υπάρχει.
Το φως αποκαλύπτει, η σκιά υποδηλώνει.
Το φανερό και το αθέατο Συνυπάρχουν.
Οι σιωπές και τα βλέμματα δίνουν νόημα στις λέξεις…
Και στις δύο τέχνες αυτό που δε φωτίζεται δε σημαίνει πως δεν υπάρχει. Η ιστορία που αφηγούνται μαζί, είναι αυτή που αποκαλύπτει την αλήθεια.
Στη ζωή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τη χαρά χωρίς να έχουμε νιώσει τη λύπη. Ο καθένας επιλέγει τι θα «αφηγηθεί» το φως και τι θα «ψιθυρίσει» το σκοτάδι…
Αναρωτιέμαι συχνά τι είναι αυτό που μας φωτίζει;
Και τι είναι αυτό που επιλέγουμε να κρατήσουμε στη σκιά;
Το σημερινό blog επιμελήθηκε η Σκευή. Η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι από μια καλλιτεχνική φωτογράφηση της Αναστασίας, το 2021.
Ευχόμαστε να σου άρεσε και σε ευχαριστούμε που είσαι στην παρέα μας!
Εμείς, όπως κάθε Δευτέρα θα είμαστε εδώ με ένα νέο blog κάθε φορά.
Μέχρι το επόμενο,
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!
